Obowiązek naprawienia szkody jako środek karny.
Art. 46. KK § 1. W razie skazania za przestępstwo spowodowania śmierci, ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji lub przestępstwo przeciwko środowisku, mieniu lub obrotowi gospodarczemu, sąd, na wniosek pokrzywdzonego lub innej osoby uprawnionej, orzeka obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody w całości albo w części; przepisów prawa cywilnego o przedawnieniu roszczenia oraz możliwości zasądzenia renty nie stosuje się.
§ 2. Zamiast obowiązku określonego w § 1 sąd może orzec na rzecz pokrzywdzonego nawiązkę w celu zadośćuczynienia za ciężki uszczerbek na zdrowiu, naruszenie czynności narządu ciała, rozstrój zdrowia, a także za doznaną krzywdę
Niezbędnym warunkiem do orzeczenia obowiązku naprawienia szkody jako środka karnego jest skazanie za wymienione w art. 46 § 1 KK. przestępstwo. Z regulacji tego przepisu wynika, iż może to być zarówno przestępstwo umyślne, jak i nieumyślne. Do orzeczenia obowiązku naprawienia szkody na podstawie art. 46 § 1 KK nie wystarczy skazanie za jakiekolwiek przestępstwo wymienione w tym przepisie, lecz nadto musi to być przestępstwo popełnione
na szkodę osoby mającej wobec skazanego roszczenie o naprawienie szkody wynikającej z tego przestępstwa, czyli pokrzywdzonej przez przestępstwo, za które sprawca został skazany. Drugim warunkiem orzeczenia tego środka jest wniosek pokrzywdzonego lub osoby uprawnionej. Prokurator może złożyć wniosek określony w art. 46 § 1 KK tylko w wypadku śmierci pokrzywdzonego gdy brak osób bliskich lub gdy ich nie ujawniono.
W wypadku skazania za przestępstwo określone w art. 46 § 1 KK oraz złożenia wniosku przez pokrzywdzonego sąd zobowiązany jest orzec obowiązek naprawienia szkody. Oznacza to, że sąd nie może odmówić orzeczenia obowiązku naprawienia szkody, jeżeli złożono wniosek, a szkoda została określona i udowodniona.
Linki sponsorowane
KANCELARIA PRAWNA tel. (061) 86-888-48 |
